معمای حل‌نشدۀ «دروازه‌های جهنم» در صحرای عربستان (+عکس)
تاریخ انتشار: ۱۸ فروردین ۱۴۰۳ | کد خبر: ۴۰۰۷۱۸۳۶
نیمه‌ی غربی شبه‌جزیره عربستان، افزون بر پهنه‌های وسیعی از شن و ماسه، دارای زمین‌های گدازه‌ای است که به نام «حره» شناخته می‌شوند. یکی از این زمین‌ها، حرات خیبر به مساحت ۱۴۰۰۰ کیلومتر مربع است که در حدود ۱۳۷ کیلومتری شمال شرق مدینه واقع شده است.
به گزارش فرادید، با شواهد فراوانی از فعالیت‌های آتشفشانی گذشته، اینجا یکی از بزرگترین میدان‌های آتشفشانی عربستان سعودی است.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
اما باستان‌شناسان شواهدی را کشف کرده‌اند که نشان می‌دهد زمانی انسان‌ها در اینجا می‌زیستند، حتی با وجود اینکه این مکان، زمانی یکی از نامساعدترین مکان‌های سیاره بوده است.
کارشناسان با آشکار شدن تصاویر ماهواره‌ای از صدها سازه‌ی ۹۰۰۰ ساله، شگفت‌زده شدند. دیوارهای عصر حجر در زمین‌های آتشفشانی، دروازه‌های جهنم نامیده می‌شوند، چون توده‌های متصل‌کننده‌ی کوتاه و ضخیم آجری آنها، وقتی از بالا به آنها نگاه کنید، شبیه دروازه‌های مستطیلی شکل هستند.
میدان آتشفشانی حرۀ خیبر
باستان‌شناسان علاوه بر این ساخت و سازهای دروازه‌مانند، مجموعه‌ای از دیوارهای باستانی را نیز کشف کردند که شباهت‌هایی به بادبادک‌ها و سازه‌های دایره‌ای داشتند.
تصور می‌شود این به اصطلاح «بادبادک‌های بیابانی» نرده‌های سنگی باشند که شاید به عنوان تله حیوانات کاربرد داشتند.
به گفته‌ی اتحادیه علوم زمین اروپا (EGU)، احتمال دارد این تله‌های شکار برای به دام انداختن و کشتن حیوانات طراحی نشده باشند، بلکه نخستین تلاش برای اهلی کردن حیوانات باشند.
روزنامه سیدنی مورنینگ هِرالد، برای نخستین بار سال ۱۹۷۷ گزارش داد که «این سازندهای سنگی مدور مرموز، در سراسر این کشور خشک بر فراز تپه‌ها و دره‌های دور از سکونتگاه‌های انسان‌ها پراکنده شده‌اند.»
با این حال، تنها با پیشرفت اخیر تصاویر ماهواره‌ای بود که این تشکیلات به عنوان بقایای جوامع نوسنگی شناسایی شدند.
اگرچه قبایل بادیه‌نشین اطراف، مدت‌ها از این سازه‌های سنگی به عنوان «آثار پیرمردان» یاد می‌کردند، دیوید کندی از دانشگاه استرالیای غربی نخستین کسی بود که آنها را در حوزه باستان‌شناسی غربی مستند کرد. کندی تقریباً ۴۰۰ دیوار سنگی را شناسایی کرده است.
باستان‌شناسان از Google Earth برای مکان‌یابی و بررسی این دروازه‌های مرموز استفاده کردند
مطالعات مربوطه شامل عکاسی هوایی میشد و در نتیجۀ آنها ساختارهایی به نام مستطیل در مناطق خیبر و العلا مستند شدند.
دکتر هیو توماس از دانشگاه استرالیای غربی سال ۲۰۲۲ این منطقه را بررسی کرد. او به عرب نیوز گفت: «بخش زیادی از تمرکز باستان‌شناسی منطقه در گذشته، هلال حاصلخیز بوده که از اردن به سمت بالا تا سوریه و فراتر از آن جریان دارد و توجه باستان‌شناسی کمی به این سازه‌های اولیه عربستان سعودی شده است.»
«واقعیت این است که در دوره نوسنگی، این مناطق به طور بسیار سبزتر بودند و جمعیت قابل‌توجهی از مردم و گله‌های حیوانات در این مناظر وجود داشتند.»
اکنون، باستان‌شناسان منطقه خیبر را به دلیل تنوع زیاد سازه‌ها و سلامت فوق‌العاده آنها به واسطه آب و هوای خشک محلی «بی‌نظیر» می‌دانند.
با این حال، هیچ نشانه روشنی مبنی بر اینکه کاربرد این سازه‌ها چه بوده وجود ندارد. یک نظریه این است که آنها سازه‌های آیینی بودند، اما یافتن دلیل عملی ساخت آنها برای باستان‌شناسان تاکنون دشوار بوده است.
کانال عصر ایران در تلگراممنبع: عصر ایران
کلیدواژه: دروازه های جهنم صحرای عربستان
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.asriran.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «عصر ایران» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۴۰۰۷۱۸۳۶ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
معمای کف و سقف مجاز حجاب
پس از پیروزی انقلاب و روی کار آمدن جمهوری اسلامی،سبک زندگی مردم و به ویژه پوشش افراد، چه زن و چه مرد به یک مناقشه پایان ناپذیر بدل شد و این مسئله امر تازه ای نیست که مثلا ربطی به مرگ مهسا امینی و وقایع پس از آن داشته باشد. همه به یاد می آورند سال های اول انقلاب را که بر روی دست جوانان با پیراهن آستین کوتاه رنگ پاشیده می شد و یا حتی پوشیدن لباس های رنگی ممنوع بود. همین چند سال پیش بود که سردار رادان فرمانده نیروی انتظامی، پوشیدن چکمه را مظهر تبرج و آن را غیر قانونی اعلام کرده بود. اما چرا این مناقشه در جامعه ایران قابل حل نیست؟ بسیاری از تحلیلگران سیاسی و اجتماعی دلیل تداوم چالش میان حکومت و مردم بر سر حجاب را عدم پذیرش این قانون از سوی مردم می دانند. اما به نظر می رسد مسئله فراتر از این امر است. در جوامع اقتدارگرا، اغلب قوانینی وضع می شود که مقبول عامه نیست ولی همان قوانین،بی‌کم و کاست با قدرت از سوی حکومت اعمال می شود. در ایران، با استناد به دین مبین اسلام که دین اکثریت قاطع مردم است، قوانین شریعت اجرا می شود. اما افراد برداشت های فردی خود را از برخی امر دینی دارند. از سوی دیگر بخش بزرگی از قوانین شرع، بیشتر امری فردی است که تعهد فرد به خدای او و مجازاتش هم الهی است. بر همین مبنا، افراد، اعمال مجازات از سوی حکومت، برای امری که بین آنها و پروردگارشان است را نمی پذیرند. با این حال مشکل در این هم نیست چرا که آن چیزی که به نام حجاب در ایران مورد مناقشه بین افراد جامعه با حکومت شده، چندان ربطی به پوشش شرعی ندارد. بر اساس شرع اسلام جز وجه و کفین هیچ بخشی، حتی به اندازه یک تار مو از بدن زن، نباید در معرض دید نامحرم باشد. چنین حجابی در ایران در بین اکثریت زنان جامعه رواج ندارد و آن حدی هم که حکومت بدان رضا داده بسیار نازلتر از حد شرعی است. اما همین میزان از حجاب مورد تایید حکومت هم مقبول بخش بزرگی از جامعه نیست و خود نظام سیاسی هم به این واقعیت اگاه است کماینکه وقتی فرمانده نیروی انتظامی دلیل عدم ورود روسای سابق جمهوری، به مسئله برخورد با بی حجابی را، ترس آنها از ریزش آرایشان می داند، یعنی او به زبان دیگر می گوید که کاندیدای ریاست جمهوری که مدافع برخورد با بی حجابان باشد در انتخابات رقابتی رای نمی آورد، چرا که اکثریت مردم موافق برخورد ماموران با بی حجابی نیستند. از سوی دیگر حکومت مایل است که اجبار به حجاب را در محدوده امر دینی نگه دارد تا آن را نه خواست حکومت و امری حکومتی بلکه خواست خدا و دین قلمداد کند و چون این حجاب با حجاب شرعی تفاوت فاحشی دارد، قادر به تعیین حدود و ثغور برای آن نیست و قوانین مربوط به آن هم دقیقا به همین علت از منطق کافی برای اجرا برخوردار نیستند؛ برای مثال همانگونه که در بالاتر هم گفته شد یک روز پوشیدن چکمه جرم بود و امروز نیست یا پوشش مهسا امینی که در آن روز توسط پلیس دستگیر شد امروز دیگر نه تنها جرم نیست که حتی آرزوی حکومت است یا مثلا اگر زنی امروز با پوشیدن کلاه تمام موهای خود را به پوشاند مرتکب جرم شده اما اگر یک شال ده سانتی متری بر سر کند که ده سانت از موهایش از جلو و نیم متر موهایش از عقب پیدا باشد از منظر قانونی ایرادی ندارد. در واقع نظام سیاسی قادر نیست که معیار شفافی را به عنوان پوشش حکومتی مشخص کرده و همان را اعمال کند. در این شرایط نه مردم می دانند تکلیفشان با حکومت چیست نه مامور حکومت می داند که دقیقا از مردم چه می خواهد. در واقع چیزی در میان است که سقف و کف آن نامشخص است. حال چگونه ممکن است قانونی لازم‌الاجرا شود اما حدود آن مشخص نباشد؟ تا کنون تنها ماده قانونی برای حجاب تبصره ماده ۶۳۸ قانون مجازات اسلامی بوده که در آن بر رعایت حجاب شرعی که همان وجه و کفین است تاکید شده و اگر قرار باشد نیروی انتظامی قانون مربوط به حجاب را اجرا کند باید بر همان مبنا، همه زنانی که حتی یک تار مویشان پیداست را دستگیر کنند. در قانون جدید هم که هنوز تصویب نشده بر پوشیدگی همه موی سر بانوان تاکید شده است. یعنی در هر صورت باید حکومت اول مشخص کند چه میزان از برهنگی سر مجاز است. قطعا حکومت نمی تواند شفاف اعلام کند که مثلا بیرون بودن بخشی از موی سر ایراد ندارد چرا که این دیگر حجاب شرعی نیست. در آن صورت باید اعلام کند که این یک پوشش اجباری حکومتی است اما حاکمیت، مایل نیست در مظان چنین اتهامی قرار گیرد و به اقتدارگرایی در حجاب متهم شود ولی تا زمانی که تکلیف حد و مرز تشخیص حجاب از بی‌حجابی روشن نشود، خروجی این قانون ،جز نمایش نزاع مردم و حکومت، چیز درخور دیگری ندارد و این چالش، به دلیل اجرای سلیقه ای از سوی مجریان و مردم اجتناب‌ناپذیر است. 2121 برای دسترسی سریع به تازه‌ترین اخبار و تحلیل رویدادهای ایران و جهان اپلیکیشن خبرآنلاین را نصب کنید. کد خبر 1901041
مسمومیت ۲۹ پزشک با مشروبات الکلی تقلبی در شیراز